Wat kun jij als professional doen?

Het is belangrijk dat je als professional oog hebt voor het kind of de kinderen in een gezin met (een) verstandelijk beperkte ouder(s). De hulp aan kinderen focust op: risico’s voor het kind verkleinen en versterken wat het kind beschermt.  Dit kan op verschillende manieren, bijvoorbeeld praten met het kind, opvoedondersteuning voor ouders en (doorverwijzen naar) extra ondersteuning voor het kind. Let op: het gaat hier niet om kinderen die zelf een (l)vb hebben.

Het kind in beeld krijgen

Ouders met een (l)vb zijn niet altijd in beeld bij hulpverlening. Dit betekent ook dat er soms weinig of zelfs geen aandacht is voor hun kind(eren). Doordat kinderen trouw zijn aan hun laten zij niet altijd duidelijke signalen zien waaruit blijkt dat er iets aan de hand is. Ook hoeft er nog niet altijd een duidelijke hulpvraag bij het kind te zijn. Soms heeft het kind alleen behoefte aan aandacht of een gesprek. Het is belangrijk om alert te zijn op (subtiele) signalen van het kind en de ouder(s). Als je daar op tijd over in gesprek gaat, krijgt het kind de ondersteuning die het nodig heeft.

Hoe herken je een kind van een ouder met een verstandelijke beperking? De signalenkaarten helpen hierbij:

• Signalenkaart KOVB 0-4 jaar
• Signalenkaart KOVB 4-12 jaar
• Signalenkaart KOVB 12-18 jaar

Aandacht geven

Kinderen van ouders met een (l)vb missen in hun jeugd vaak aandacht en liefde van hun ouders.  Kinderen hebben daardoor het gevoel er alleen voor te staan, en dragen hier hun hele leven de gevolgen van. Zij kunnen dan ook goed iemand om zich heen gebruiken die hen wel aandacht kan geven. Iemand die een luisterend oor biedt, die samen met het kind verjaardagen kan vieren, die mee kan gaan naar sport en bij wie het kind tot rust kan komen. Als je als hulpverlener het kind écht ziet, kan dit een wereld van verschil maken.

In gesprek met het kind

Het is belangrijk voor kinderen om uitleg te krijgen over wat er bij hen thuis aan de hand is.  Zij voelen en zien dat hun gezin anders is, maar begrijpen niet altijd waarom precies. Uitleg geven kan veel helpen, net als laten zien dat je begrijpt dat  hun ouders en thuis anders zijn. Uit onderzoek weten we dat veel kinderen zich schuldig en minderwaardig voelen. Leg dus uit dat het niet hun schuld is hoe het thuis gaat, en erken de problemen waar zij tegenaan lopen doordat zij in een kwetsbare situatie opgroeien. Een goede uitleg, en begrip voor de effecten van opgroeien bij ouders met een (l)vb kunnen voor veel kinderen het verschil maken.

Wil je meer weten over een (l)vb en hoe je met ouders in gesprek gaat? Kijk dan hier: Kenniscentrum (L)VB - aansluiten bij een (l)vb, hoe doe jij dat?

Verwijzen naar ondersteuning

Soms merk je in het gesprek met het kind dat er meer nodig is in het gezin of voor het kind.

Nog niet altijd krijgen gezinnen de juiste hulp. Misschien heeft de ouder opvoedondersteuning nodig, of kan het kind extra ondersteuning gebruiken. Organiseer in dit geval extra hulp in samenwerking met de huisarts, het lokale wijkteam of de jeugdhulpverlening.

Vermoed je huiselijk geweld?

Bij een vermoeden van huiselijk geweld kun je contact opnemen met Veilig Thuis. Op www.ikvermoedhuiselijkgeweld.nl vind je meer informatie over wat je het beste kunt doen als je denkt dat het thuis niet veilig is voor het kind.

Een kind groeit op bij een ouder met een (licht) verstandelijke beperking. Hoe ga je met het kind en de ouder in gesprek?

Als een kind opgroeit bij ouders met een (licht) verstandelijke beperking is het belangrijk om met de ouder en het kind te praten over het welzijn van het kind. Dit kan ingewikkeld zijn: hoe pak je het aan? In deze tool vind je concrete tips en voorbeeldvragen. Realiseer je dat een dergelijk gesprek altijd maatwerk is.

In gesprek met kind en ouder: tips

Bouw een vertrouwensband op

Om een gezin goed te kunnen helpen is het eerst nodig dat jullie elkaar vertrouwen. Vertrouwen opbouwen kost tijd. Denk goed na over hoe je het beste aan kunt sluiten bij het gezin. Vertel in makkelijk te begrijpen taal waarom je in gesprek gaat met elkaar. Zorg (waar mogelijk) dat het kind toestemming ervaart van de ouder om open met jou te spreken.

Ouders met een (licht) verstandelijke beperking

De kans is groot dat ouders jou, door hun verstandelijke beperking, tijdens het gesprek niet (helemaal) begrijpen. Daardoor kan kunnen zij zich angstig en onzeker gaan voelen, wat stress kan veroorzaken.

Bedenk daarom goed hoe je het wil aanpakken en wie het gesprek het beste kan voeren. Overleg zo mogelijk met een gedragskundige of collega’s uit je team.

Bedenk bijvoorbeeld of een gesprek op locatie de beste manier is. Misschien is een bezoek bij het gezin thuis mogelijk, waarbij je meer kunt zien of tijdens een spelletje met elkaar praat. Een gesprek waarin jullie elkaar niet goed begrijpen kan leiden tot gesloten deuren of straf voor het kind. Bereid je dus goed voor en bedenk de beste manier om aan te sluiten bij het gezin.

Start positief

Start het gesprek positief en bouw het zorgvuldig op. Begin rustig, probeer niet te veel te bespreken in korte tijd en ga niet te snel. Laat persoonlijke belangstelling zien voor de ouder en het kind. Leer hen kennen en probeer te begrijpen waar hun pijn, angst en onvermogen zit.

Realiseer je dat er twee verschillende belangen zijn

Het belang van de ouder is anders dan dat van het kind; die kunnen met elkaar schuren. Ga uit van een gezamenlijk doel: het welzijn van het kind.

Vraag altijd door!

De kans is groot dat de ouder of het kind een sociaal wenselijk antwoord geeft. Neem dus niet meteen genoegen met de eerste reactie die je krijgt, maar vraag door.

Ga zonder oordeel in gesprek met ouder en kind

Om een open gesprek aan te kunnen gaan is het belangrijk om als professional je oordeel geen rol te laten spelen in het gesprek. Als professional neem je altijd je eigen kennis, ervaringen en oordelen mee in het gesprek met een ouder of kind. Wees je hier tijdens het gesprek bewust van, zodat dit geen invloed heeft op de richting van het gesprek. Luister vooral naar de behoefte van het kind.

Sluit aan bij de belevingswereld van de ouder en het kind

Houd het gesprek laagdrempelig en concreet. Gebruik praktische voorbeelden en benoem de dingen die je als professional ziet zonder er een oordeel aan te geven. Vraag nooit ‘waarom’ aan de ouder, maar kijk samen naar een oplossing. Het kan soms helpen om dingen visueel te maken of afspraken op papier mee te geven.

Begin bij de praktische vaardigheden

Ouders met een (licht) verstandelijke beperking durven vaak wel toe te geven dat praktische dingen niet lukken, zoals het kind op tijd naar school brengen. Door over praktische zaken te beginnen, kun je sneller iets bereiken. Het kan helpen om eerst te benoemen wat je zelf lastig vindt en vervolgens te vragen of de ouder ook dingen heeft die hij/zij lastig vindt.

Realiseer je dat het kind niet anders gewend is

De rol die het kind in het gezin heeft past waarschijnlijk niet bij zijn leeftijd. Voor het kind is de situatie vanzelfsprekend. Dit heeft ook invloed op het gesprek met het kind. Hou dit daarom in je achterhoofd.

Spreek het kind en de ouder (ook) apart van elkaar

Het kan voor een kind of ouder lastig zijn om sommige onderwerpen te bespreken als de ander ook bij het gesprek is. Kinderen zijn vaak erg trouw aan hun ouders. Het is daarom nodig om ouder en kind niet alleen samen, maar ook apart van elkaar te spreken.

Voer meerdere korte gesprekken

Het onderwerp hoeft niet in één keer besproken te worden. Meerdere korte gespreksmomenten geven het kind tijd om alle informatie te verwerken. Dit kan extra gespreksstof opleveren wanneer jullie een volgende keer met elkaar praten.

Voorbeeldvragen

Hieronder staat een overzicht van voorbeeldvragen aan het kind en aan de ouder. Kies zelf welke vragen je stelt en in welke volgorde je dat doet. Bepaal op basis van de situatie welke voorbeeldvragen goed aansluiten.

Voorbeeldvragen aan het kind:

• Hoe gaat het met je?
• Hoe was je dag vandaag?
• Hoe gaat het thuis?
• Wat vind je leuk om te doen met je ouders?
• Waar helpen jouw ouders jou mee?
• Hoe ziet je avond er thuis uit?
• Hoe voelt het voor jou om vriendjes/vriendinnetjes mee te nemen naar huis?
• Wat doe je weleens voor je ouders?
• Hoe vind jij het om deze dingen te doen voor je ouders?
• Welke regels hebben jullie thuis? (bv. bedtijd)
• Heb je idee dat je ouders je goed snappen?
• Waar merk jij aan dat je je niet fijn voelt?
• Op welke momenten voel je je niet fijn?
• Door wie wil je getroost worden als je je niet fijn voelt?
• Wat zou je fijn vinden?
• Wat kan ik (daarin) voor jou doen?
• Wie kan jou helpen met ….?

Voorbeeldvragen aan de ouder:

• Hoe gaat het met de kinderen?
• Wat vind je leuk om samen met je kind te doen?
• Hoe ziet de dag eruit als je kind thuis komt van school?
• Wat doen jij en je kind vaak in de avond?
• Vertel ‘ns over bedtijd? Hoe gaat dat?
• Welke klusjes doet je kind in huis? Hoe gaat dat dan?
• Welke dingen kan je kind goed en wat vind hij of zij leuk om te doen?
• Waar help je jouw kind mee?
• Waar helpt jouw kind jou mee?
• Wat vind je moeilijk in de opvoeding van je kind?
• Kun je mij vertellen hoe je dit doet?
• Zullen we …. even samen doen?

> Meer tips en informatie vind je bij belangenvereniging Sien

Reflectietool voor professionals

Tref je in je werk kinderen van ouders met een (licht) verstandelijke beperking? Bijvoorbeeld als professional in de zorg of het onderwijs? Dan kun je in lastige situaties komen, waarin je niet goed weet wat je het beste kan doen. Op deze pagina vind je voorbeelden van zulke dilemma’s. Misschien herken je wel situaties vanuit je eigen werk. Voor ieder dilemma geven we tips die jou kunnen helpen in je dagelijkse praktijk.

Voorbeeldsituaties en tips

Geen indicatie voor het kind

Je komt als ambulant begeleider in een gezin om ondersteuning te bieden aan een ouder met een (licht) verstandelijke beperking. Voor de zorg van deze ouder is een indicatie afgegeven. Je ziet dat de (licht) verstandelijke beperking van de ouder ook invloed heeft op het kind. Je wil daarom ook graag aandacht besteden aan het kind. Het probleem is dat hiervoor onvoldoende ruimte is vanuit de indicatie voor de ouder. Wat kun je doen?

• Denk in mogelijkheden. Het hoeft niet zoveel tijd te kosten om het kind te zien en te horen.
• Kijk kritisch wat er mogelijk is binnen de tijd die je hebt. Zou je de tijd wat meer op kunnen delen, door bijvoorbeeld 40 minuten aan de ouder te besteden en 20 minuten aan het kind?
• Vergeet niet de sociale kaart in te zien; als ambulant begeleider ken je deze vaak goed. Zou de sociale kaart iets voor het kind kunnen betekenen?
• Zoek contact met familie of andere naasten waar het kind tijd doorbrengt, zodat zij het kind goed in de gaten kunnen houden. Pas er wel voor op dat ouders zich hierdoor niet bedreigd voelen.
• Bespreek met het wijkteam wat er mogelijk is voor een aanvullende indicatie of gezinsindicatie. Geef aan wat er nodig is voor het kind. Wat heeft het kind nodig maar kan de ouder niet bieden?
• Bekijk of er een mogelijkheid is dat het gezin informele hulp ontvangt van bijvoorbeeld een buurtgezin of een steunouder.
• Betrek de school van het kind.
• Zorg dat het kind een plek heeft waar het kind kan zijn. Maak bijvoorbeeld gebruik van het Jeugdfonds Sport en Cultuur.

Ouder laat contact met het kind niet toe

Je komt als professional in een gezin waarvan de ouder een (licht) verstandelijke beperking heeft. De ouder is zich niet bewust van de verstandelijke beperking. Je wil graag in gesprek met het kind om te vragen hoe het met hem gaat. Je merkt dat de ouder geen ruimte biedt om met het kind in contact te komen. Wat kun je doen?

• Bouw een vertrouwensband op met de ouder en neem hier de tijd voor. Daarna vertrouwt de ouder je mogelijk ook om contact te leggen met het kind.
• Leg de ouder uit waarom je aan het kind wil vragen hoe het met hem gaat. Wees eerlijk en open over wat je met die informatie doet. Wees je bewust van het mogelijke wantrouwen richting hulpverlening.
• Bespreek met de ouder vooral wat het kind nodig heeft. Leg hier de focus op en minder op wat er fout gaat in de opvoeding.
• Geef aan dat je graag iedereen van het gezin wilt leren kennen. Het kan helpen om dan eerst met de ouder en het kind samen te praten. Daarna kan je zeggen dat je iedereen uit het gezin altijd ook een keer apart spreekt.
• Betrek het kind tijdens de hulpverlening. Bijvoorbeeld met een activiteit waar het kind bij kan zijn. Zo creëer je een ingang om met het kind in gesprek te gaan. Tegelijkertijd kan de ouder zien dat het veilig is als jij met het kind omgaat.
• Houd in je communicatie rekening met het loyaliteitsconflict van het kind. Voor het kind kan het spannend zijn om met jou te praten en eerlijk te zijn als de ouder niet open staat voor hulpverlening. Voor het kind is het namelijk belangrijk te voelen dat de ouder het goed vindt dat hij met jou praat.

Loyaliteitsconflict bij het kind

Je komt als professional in een gezin waarvan de ouder een (licht) verstandelijke beperking heeft. Je krijgt het idee dat het kind binnen dit gezin veel dingen doet die niet bij zijn leeftijd passen. In de gesprekken hierover blijft het kind aangeven dat er geen problemen zijn thuis en dat er geen extra hulp nodig is. Het kind lijkt vanuit trouw aan de ouder deze antwoorden te geven. Wat kun je doen?

• Zet in op vertrouwen en erkenning, zodat het kind zich veilig gaat voelen. Bouw een band op door bijvoorbeeld telkens kort aandacht te geven of te groeten. Dat maakt de stap naar een gesprek makkelijker.
• Benoem concreet wat je ziet, bijvoorbeeld dat het kind na schooltijd voor avondeten voor het gehele gezin zorgt.
• Vraag naar de wensen van het kind: ‘Wat zou je willen doen als je daar tijd voor had?’ Of ‘Wat zou je het liefst willen doen als je uit school komt, en hoe kunnen we er samen voor zorgen dat dit wel kan?’
• Vul de antwoorden niet in voor het kind. Achterhaal waarom het kind deze taken in het gezin uitvoert: ‘Wat zou er gebeuren als jij dit niet doet?’
• Bekijk en benoem welke opties er zijn om taken van de schouders van de kinderen te nemen (bijvoorbeeld: hulp in het huishouden of bij geldzaken, ondersteuning in de zorg van broertjes en zusjes)
• Soms wil een kind niet vertellen wat er speelt. Accepteer dit. Probeer eerst de vertrouwensband tussen jou en het kind verder op te bouwen, voordat je hier weer naar vraagt. Onthoud dat het kind er elke keer anders bij zit. Blijf aandacht houden voor het kind en ga bijvoorbeeld samen iets leuks doen.
• Zeg dat je er altijd bent om vragen aan te stellen, zodat het kind weet dat hij bij je terecht kan als dat nodig is. Wie weet komt het op een later moment tot contact.

Je weet als leerkracht niet goed wat je kunt doen

Er zit een kind in jouw klas van wie de ouder een (licht) verstandelijke beperking heeft. Je merkt dat het kind het heel fijn vindt om na schooltijd wat langer te blijven. Je ziet signalen waardoor je zorgen hebt over hoe het bij het kind thuis gaat. Je hebt in de klas al extra aandacht voor het kind, maar weet niet zo goed wat je verder nog kan doen. Je vindt het lastig om te bepalen waar de grens ligt tussen onderwijs en zorg. Wat kun je doen?

• Ga na schooltijd een kort gesprekje aan met het kind. Laat weten dat je er bent, zodat het kind voelt dat hij zijn verhaal kwijt kan.
• Schrijf alle signalen die je ziet bij het kind (of ouder) op. Dit maakt het makkelijker om bij ouders, collega’s of andere hulpverleners aan te geven waarom je zorgen hebt over het kind. Bekijk hiervoor ook deze signalenkaarten.
• Deel je ervaringen met collega’s en bespreek wat je kunt doen.
• Kijk wie het gesprek met de ouder het beste kan voeren. Kan de Intern Begeleider dit bijvoorbeeld oppakken? Op deze manier behoud je de vertrouwensband met de ouder. Tips om in gesprek te gaan vind je in deze gesprekstool.
• Bekijk wat je als leerkracht kan doen. Is bijvoorbeeld naschoolse opvang te regelen?
• Maak je je zorgen over de veiligheid van het kind? Denk dan aan het inzetten van de meldcode. Ook verwaarlozing is een vorm van kindermishandeling.

Geen hobby’s of sport mogelijk voor het kind

Je komt als professional in een gezin waar de ouder een (licht) verstandelijke beperking heeft. Je komt erachter dat het kind graag een sport (of andere hobby) wil doen, maar merkt ook dat de ouder het lastig vindt om dit te organiseren voor het kind. Wat kun je doen?

• Onderzoek of je de ouder kan helpen. Bekijk wat er nodig is om te zorgen dat het kind een sport of hobby kan uitoefenen. Geef de ouder invloed en het gevoel van regie.
• Bekijk wie om het gezin heen hierbij kan helpen. Denk hierbij ook aan continuïteit, zijn er bijvoorbeeld buren, familieleden, andere ouders van school of trainers die het kind iedere keer kunnen brengen? Ook kan er gekeken worden naar een buurtgezin of steunouder voor informele hulp.
• Bekijk eventueel welke financiële ondersteuning er mogelijk is. Maak bijvoorbeeld gebruik van het Jeugdfonds Sport en Cultuur.

> Meer tips en informatie vind je bij belangenvereniging Sien

Folder -  Informatie en adviezen voor (zorg)professionals

Deze folder informatie over de opvoedsituatie van kinderen van ouders met een verstandelijke beperking (KOVB) en adviezen hoe ze deze kinderen kunnen ondersteunen.

• KVBO: Kinderen van Verstandelijk Beperkte Ouders - Trimbos-instituut

Rapport ‘Hoor je mij wel?’

Aan de hand van voorbeeldverhalen laat dit rapport zien waar kinderen wanneer behoefte aan hebben.

• Rapport: Hoor je mij wel? | De Kinderombudsman

Rapport ‘Ik ben er ook nog’

In dit rapport staan vijf ervaringsverhalen van normaal begaafde kinderen die zijn opgegroeid met een (of twee) ouder(s) met een (licht) verstandelijke beperking. Bij ieder verhaal komt ook een professional aan het woord die een rol speelt of kan spelen in het leven van deze kinderen.

• Ik ben er óók nog - Sien voor mensen met een verstandelijke beperking

Handreiking ‘Begeleiden van ouders met een (L)VB en multiproblematiek’

Het Landelijk Kenniscentrum (L)VB heeft een handreiking opgesteld voor het begeleiden van ouders met een (l)vb.

• Handreiking begeleiden van ouders met een (L)VB en multiproblematiek - Kenniscentrum(L)VB

Handreiking ‘Kwetsbare gezinnen en de vertrouwde mensen om hen heen.’

Deze handreiking biedt professionals informatie over de samenwerking met het informele netwerk van kwetsbare gezinnen.

• Kwetsbare gezinnen en de vertrouwde mensen om hen heen (kennisplatformsdnh.nl)

Boek: Ouder van mijn ouders

• Ouder van mijn ouders, Karel Bruinsma | 9789492261069 | Boeken | bol.com

In dit boek vertellen kinderen van ouders met een verstandelijke beperking over hun gezinssituatie en hoe zij zijn opgegroeid. Daarnaast geven professionals en bewindslieden hun visie op het thema.

Portret Rosita: Dilemma’s rond kinderwens bij mensen met een verstandelijke beperking

• Portret Rosita

Rosita is kind van ouders met een verstandelijke beperking. In dit portret vertelt zij hoe het was om in dit gezin op te groeien en wat voor impact dit heeft gehad.

Stipboek: ’Mamma?’

• Stripboek Mamma

Dit stripboek gaat over opgroeien met een ouder met verstandelijke beperking, en is geschreven vanuit het kind. Het boek geeft kinderen een stem maken en het perspectief van het kind zichtbaar te maken.

Opvoedondersteuning voor ouders en gezinnen

Er zijn twee soorten ondersteuning voor ouders met een (l)vb:

• gericht op het aanleren van (sociale- en/of opvoed)vaardigheden
• gericht op complexe problematiek

Het Nederlands Jeugdinstituut beschrijft in het rapport ‘Wat werkt voor licht verstandelijke beperkte ouders?’ wat er bekend is over de effecten van ondersteuning voor ouders en kinderen.

> Wat werkt voor licht verstandelijk beperkte ouders? | Nederlands Jeugdinstituut (nji.nl)

Gezamenlijk Inschatten Zorgbehoeften

De GIZ-methodiek kun je gebruiken in gesprekken die je voert met (aanstaande) ouders, kinderen, jongeren en andere professionals. Samen kijk je welke zorg en ondersteuning er nodig is, en neem je daar een beslissing over. De GIZ  combineert de ervaringen van gezin en kind met de deskundigheid van een professional.

> Gezamenlijk Inschatten Zorgbehoefte - NCJ

Handreiking voor gezinsbegeleiders

In de ondersteuning van de gezinnen is het essentieel om oog te houden voor de kinderen. Het is belangrijk om te praten met het kind zelf en het kind te waarderen. Daarnaast is het goed om als gezinsbegeleider de ontwikkeling en de behoeften van het kind in de gaten te houden. In deze handreiking lees je hoe je dit kan doen.

> Handreiking – Begeleiden van ouders met een (L)VB

HouVast

HouVast is voor thuiswonende kinderen en jongeren (0 tot 23 jaar) die opgroeien in gezinnen met (een) ouder(s) met een (l)vb, en bij wie sprake is van (dreigende) opvoed- en opgroeiproblematiek. Het doel is dat ouders in staat zijn om hun kinderen veilig en ‘goed genoeg’ op te voeden.

> HouVast, stut en steun voor gezinnen van ouders met een (L)VB | Nederlands Jeugdinstituut (nji.nl)

Systeemgerichte Gezinscoaching

Systeemgerichte Gezinscoaching is voor gezinnen met minimaal één ouder met een (l)vb, van wie één of meer kinderen een bedreigde of vertraagde ontwikkeling laten zien. Het doel is dat kinderen zich ontwikkelen op een manier die past bij hun leeftijd en/of bij problematiek doordat het gezinsfunctioneren verbeterd. En dat de ouders hun kinderen veiligheid bieden en ze ‘goed genoeg’ opvoeden.

> Systeemgerichte gezinscoaching | Nederlands Jeugdinstituut (nji.nl)

Families First

Families First is intensieve crisishulp aan gezinnen. Het is doel is om het gezin bij elkaar te houden en uithuisplaatsing van één of meer kinderen te voorkomen. De interventie is gericht op het vergroten van de competentie van gezinsleden. De veiligheid van het kind staat daarbij voorop. De interventie heeft een aanvulling voor gezinnen met (licht) verstandelijk beperkte volwassenen of jeugdigen.

> Families First | Nederlands Jeugdinstituut (nji.nl)

Buurtgezinnen

Buurtgezinnen koppelt ouders die steun kunnen gebruiken aan een stabiel gezin in de buurt. Zo krijgen kinderen wat extra aandacht en worden ouders even ontlast. Buurtgezinnen is actief in meer dan 155 gemeenten. Kijk als hulpverlener of Buurtgezinnen in jouw gemeente actief is en verwijs hier ouders vervolgens naar door.

> Buurtgezinnen

Ondersteuning voor kinderen

Op dit moment is er nog weinig specifiek aanbod voor kinderen van ouders met een (l)vb. Er is wel algemeen aanbod dat mogelijk goed aansluit bij deze doelgroep.

Ouder van mijn ouders

Ouders van mijn ouders is een website voor kinderen van ouders met een verstandelijke beperking. De website biedt een stuk herkenning en handvatten voor de problemen waar zij tegenaan lopen.

> Oudervanmijnouders.nl

Jongeren Hulp Online

Jongeren Hulp Online zet alle hulplijnen op een rij waar jongeren snel, anoniem en gratis ondersteuning kunnen krijgen. Van praten over je gevoelens met een vrijwilliger tot het inroepen van professionele hulp wanneer de nood hoger is. De hulplijnen zijn bereikbaar via chat, telefoon of email.

> Jongeren Hulp Online | Goede hulp binnen handbereik

Lotgenotencontact

Belangenvereniging Sien organiseert lotgenotencontact voor (volwassen) kinderen van ouders met een verstandelijke beperking. Tijdens lotgenotendagen kunnen zij bijvoorbeeld aan de hand van een thema ervaringen uitwisselen. Verder biedt Sien lotgenoten ook de mogelijkheid om via mail, facebook of een digitaal koffiemomentje met elkaar in contact te komen.

> Lotgenotencontact - Sien voor mensen met een verstandelijke beperking

Gezin centraal

Gezin Centraal (GC) is voor jongeren (0-18 jaar) en gezinnen met ernstige opvoed- en opgroeiproblemen. Deze interventie biedt ambulante hulp aan het gezin en richt zich op herstel van de balans tussen draagkracht en draaglast van gezinnen. Dit door concrete, aantoonbare en duurzame gedragsverbetering aan te leren.

> NJI - Gezin Centraal (GC)

Video-feedback Intervention Positive Parenting for Parents with Learning Difficulties

De Video-Feedback Intervention to Promote Positive Parenting and Sensitive Discipline (VIPP-SD) heeft als doel om positieve interactie tussen ouder en kind te stimuleren en gedragsproblemen te voorkomen of verminderen. Deze interventie is aangepast naar ouders met een verstandelijke beperking (De VIPP-LD).

> NJI - Wat werkt voor ouders met een verstandelijke beperking

Systeemgerichte gezinscoaching

Systeemgerichte gezinscoaching is hulp voor gezinnen met meervoudige problemen waarvan de ouder een (l)vb heeft. Gezinscoaches die dicht bij het gezin staan kunnen hiermee aan de slag. De coaching richt zich op verschillende onderdelen van het gezinsleven. Denk hierbij aan het verbeteren van opvoedingsvaardigheden, verminderen van stress door financiële problemen, psychische problemen of het vergroten van sociale steun.

> NJI - systeemgerichte gezinscoaching

Triple P, aangepast voor ouders met een (l)vb

Triple P is een groepscursus gecombineerd met huisbezoeken voor ouders met een (l)vb en kinderen onder de 16 met gedragsproblemen. Het doel is het voorkomen en verminderen van ernstige gedragsproblemen en emotionele of ontwikkelingsproblemen. Door het vergroten van kennis, vaardigheden en zelfvertrouwen bij ouders.

> Triple P Nederland - De Triple P methode