Ben ik oud en afgeschreven?

Martien Pepping, Directeur Centrum Senioren, GGz Breburg

Laat ik deze column maar meteen beginnen met een bekentenis. Sinds ongeveer een jaar behoor ik zelf tot de doelgroep waar ik al 35 jaar met veel plezier voor werk. Ik ben zestigplusser.

Dat is natuurlijk best confronterend. Maar maakt het mij oud en afgeschreven? Nee, helemaal niet. Ik weet juist beter dan ooit wat ik wil, ben mondiger en wil meegaan met nieuwe ontwikkelingen. In de kern geldt dat ook voor onze cliënten. Misschien dat ik daardoor wel extra gedreven ben om  ouderen de beste kwaliteit van zorg te bieden. 

Binnen het Centrum Senioren van GGz Breburg leggen we de lat hoog. Het is niet ons doel om tot één van de betere ouderenafdelingen te behoren. Nee, wij willen de allerbeste van Nederland zijn. Maar als je de lat hoog legt, moet je ook best hard klimmen om bij die lat te komen. Hoe we dat aanpakken? Door vanuit ons eigen enthousiasme te werken en trots te zijn op wat we doen. Dat geldt voor mij, voor de medewerkers van het Centrum Senioren, maar zeker ook voor de cliënten. Want zij weten nu juist welke kleine dingen hen plezier en een gevoel van trots geven.

Negativiteit werkt besmettelijk; een klaagzang is als een deuntje dat maar in je hoofd blijft zitten. Maar omgekeerd werkt enthousiasme juist aanstekelijk. Bijvoorbeeld toen één van onze medewerkers een vurig pleidooi hield voor de collega’s bij Klinieken Care. Met het grootste enthousiasme vertelde ze over de vragenlijsten die we gebruiken om herstelplannen voor senioren op te stellen. We benaderen zo’n plan niet vanuit ongevraagd, probleemoplossend hulpverlenerschap, maar kijken samen met de cliënt – en een open mind – naar de mogelijkheden, dromen en doelen. Wil een cliënt graag een keer zelf boodschappen doen? Of naar de bioscoop? Dan stellen wij alles in het werk om dat te realiseren. Cliënten voelen zich gehoord en erkend. “Dat gaat veel verder dan verzorgen”, vertelde de collega. “Het gaat over steeds blijven zoeken naar verbetering, zodat we cliënten een betekenisvol leven geven.”

Zo’n verhaal van een collega opent de ogen van anderen. Zoals ik al zei; het werkt aanstekelijk. En als alle medewerkers zo (gaan) praten, denken en handelen, wordt een organisatie beter en sterker. Het wakkert overigens niet alleen het vuur aan bij medewerkers, maar ook bij cliënten en hun naasten. Familie merkt ineens dat hun vader, opa of tante veel vrolijker of opener is. Dat die twinkeling weer terug is, er blosjes op de wangen komen. Daar doe je het voor. 

Het is logisch om te balen van bezuinigingen en reorganisaties. Maar is het onze taak om te mopperen? En energie te steken in dingen die buiten ons om gebeuren? Nee. Het is onze taak om goede zorg te leveren en mensen te helpen. Elke dag weer beter. Zodat ouderen zich beter staande kunnen houden.

Bevlogenheid kan niet van bovenaf worden opgelegd. Dat moet vanuit medewerkers zelf komen. Wat vinden zij leuk aan hun werk? Waarom hebben zij ooit voor dit vak gekozen? Als we ons daarop richten, komen we in een positieve spiraal terecht. En die spiraal zorgt ervoor dat ons Centrum Senioren groeit in 2016. Nog heel even wachten Hoge Lat, maar we komen eraan!